06/03 Naar Serangan
Een dag die, zoals later zal blijken, ons nog lang zal heugen. Eerst naar het Prambanan
komplex, hier had Rob voorheen Rp. 30.000 toegang betaald, nu was het Rp.235.000 ! Ook was er nu een park om het komplex aangelegd. Het blijkt dat de aardbeving van 2006 behoorlijk veel kapot heeft gemaakt, bovendien blijken een aantal objecten ook niet toegankelijk i.v.m. het instortingsgevaar. Neemt niet weg dat dit komplex bijzonder indrukwekkend blijft en nog steeds bezoekwaardig. Ondanks de hitte weten wij het hier de hele ochtend vol te houden. Op naar Solo om de keratons aldaar te bekijken, blijkt dat ze gesloten zijn i.v.m. de vrijdag. Ook de vervolgens bezochte pasar vinden wij maar niets, zou volgens het boekje een vlooienmarkt moeten zijn, liggen daar grote stukken bloedend vlees met een massa vliegen! We besluiten maar naar Candi Sewu te gaan,op de weg naar ons volgend hotel in Serangan. Wij rijden alweer via zeer slechte weggetjes tot bij een soort meertje, hier blijkt dat de weg niet verder bereden kan worden door een aardverschuiving. De chauffeur zoekt een omweg, maar zoals later blijkt ,hij neemt telkens verkeerde wegen zodat wij de Candi niet kunnen vinden. Inmiddels was het al ca. 16.00 u, donker en het regende hard, dus nu toch maar rechtstreeks naar Serangan. Hier willen wij in het bekende hotel Serangan logeren. We schrikken, het hotel ziet er reeds van buiten vervallen uit en vervolgens ook de kamers, kortom triestheid alom. Hier maar niet logeren ondanks het feit dat het uitzicht over het meer nog steeds fraai is. We komen terecht bij een ander hotel ,Telega Mas, waarvan de kamers redelijk zijn. Echter nu blijkt dat wij hier niet de gedachte 2 nachten kunnen slapen maar slechts 1. Op de prijs van Rp. 330.000 krijgen wij ,zowaar ongevraagd, 20% korting. Uit arremoede en ook omdat wij nu best wel moe zijn, nemen wij de kamer en besluiten dan morgen niet te blijven in dit dorpje, maar door te rijden naar Blitar. Het hotel heeft geen restaurant dus eten wij ergens lokaal een eenvoudig en enigszins voedzaam maal met water want anders hadden ze niet. Bij de WC is er geen toiletpapier maar ook geen water ! Hoe dan deze ? Na veel gezeur een toiletrol gekregen. Het koud water is slechts een klein druppeltje, de warmwaterkraan werkt niet. Bij het opslaan van het bed bemerken we dat er ook geen lakens zijn, uit arremoede maar onder een soort paardendekens gaan slapen, althans Rob lukt dit redelijk, Maria kan nauwelijks slapen door het gekriebel v.d. deken.
komplex, hier had Rob voorheen Rp. 30.000 toegang betaald, nu was het Rp.235.000 ! Ook was er nu een park om het komplex aangelegd. Het blijkt dat de aardbeving van 2006 behoorlijk veel kapot heeft gemaakt, bovendien blijken een aantal objecten ook niet toegankelijk i.v.m. het instortingsgevaar. Neemt niet weg dat dit komplex bijzonder indrukwekkend blijft en nog steeds bezoekwaardig. Ondanks de hitte weten wij het hier de hele ochtend vol te houden. Op naar Solo om de keratons aldaar te bekijken, blijkt dat ze gesloten zijn i.v.m. de vrijdag. Ook de vervolgens bezochte pasar vinden wij maar niets, zou volgens het boekje een vlooienmarkt moeten zijn, liggen daar grote stukken bloedend vlees met een massa vliegen! We besluiten maar naar Candi Sewu te gaan,op de weg naar ons volgend hotel in Serangan. Wij rijden alweer via zeer slechte weggetjes tot bij een soort meertje, hier blijkt dat de weg niet verder bereden kan worden door een aardverschuiving. De chauffeur zoekt een omweg, maar zoals later blijkt ,hij neemt telkens verkeerde wegen zodat wij de Candi niet kunnen vinden. Inmiddels was het al ca. 16.00 u, donker en het regende hard, dus nu toch maar rechtstreeks naar Serangan. Hier willen wij in het bekende hotel Serangan logeren. We schrikken, het hotel ziet er reeds van buiten vervallen uit en vervolgens ook de kamers, kortom triestheid alom. Hier maar niet logeren ondanks het feit dat het uitzicht over het meer nog steeds fraai is. We komen terecht bij een ander hotel ,Telega Mas, waarvan de kamers redelijk zijn. Echter nu blijkt dat wij hier niet de gedachte 2 nachten kunnen slapen maar slechts 1. Op de prijs van Rp. 330.000 krijgen wij ,zowaar ongevraagd, 20% korting. Uit arremoede en ook omdat wij nu best wel moe zijn, nemen wij de kamer en besluiten dan morgen niet te blijven in dit dorpje, maar door te rijden naar Blitar. Het hotel heeft geen restaurant dus eten wij ergens lokaal een eenvoudig en enigszins voedzaam maal met water want anders hadden ze niet. Bij de WC is er geen toiletpapier maar ook geen water ! Hoe dan deze ? Na veel gezeur een toiletrol gekregen. Het koud water is slechts een klein druppeltje, de warmwaterkraan werkt niet. Bij het opslaan van het bed bemerken we dat er ook geen lakens zijn, uit arremoede maar onder een soort paardendekens gaan slapen, althans Rob lukt dit redelijk, Maria kan nauwelijks slapen door het gekriebel v.d. deken.
Reacties