Rob's Reisavonturen Part 1

In de ochtend blijkt de zee weer kalm dus Rob en Maria gaan weer gauw snorkelen, Rob lukt dit wel maar Maria krijgt steeds water in het masker. Toch weer redelijk veel kleurige visjes gezien. Hierna op weg naar Ubud. Via een landschappelijk zeer fraaie route gaan we eerst kort naar Klungkung om het bekende oude gerechtshof (Kerta Gosa) met de zo kenmerkende tekeningen te bekijken. Verder door naar Ubud, bij het hotel ( Pura Bunga Village) aangekomen krijgt Rob een deja vu gevoel en jawel dit hotel blijkt door Rob reeds enige jaren geleden bezocht te zijn, ook nu krijgen wij weer een fraaie kamer, eigenlijk gewoon de mooiste kamer die wij op deze reis hadden. Een ruime zit/slaapkamer met sofa, een zitje, een buro, uiteraard TV en koelkastje en een groot bed, aansluitend een grote ruimte met daarin een wastafel, een aparte douche, een aparte wc en een grote jacuzzi, die ook nog eens een spectaculair uitzicht biedt op een bos en een rivier met stroomversnellingen. Vervolgens een groot bal

Na een hete nacht met erg veel gezoem van de fan gaan we wat verder kijken en vinden een uiterst leuke bungalow met airco en een zwembad en ook nog pal bij de zee en dat voor slechts Rp. 250.000. Dus gauw alles overgebracht en Elly de Nederlandse eigenaresse van het GH onze verontschuldigingen aangeboden, bleek alle begrip te hebben. Uitgebreid geluierd bij ons nw. onderkomen waarna de snorkel wordt opgezet om het zeewater te verkennen. Verrassend om te ontdekken dat reeds dicht bij het strand allerlei kleurige vissen te zien zijn, helaas is het koraal zwaar beschadigd. Rob blijft angstvallig dicht bij het strand en Maria, voor wie dit het eerste snorkelavontuur is durft wel meer maar ziet kans om regelmatig zeewater te slikken. De volgende dag staat er een forse wind en is de zee zodanig ruw dat er aan snorkelen niet te denken valt. We wandelen wat langs het strand, Maria zwemt wat in ons zwembad en voor de rest luieren we .

De reeds eerder bestelde chauffeur uit Amed meldt zich en wij gaan op weg naar ons volgend doel voor de komende dagen ; Amed. We gaan via de voor ons beiden nieuwe noordroute en gaan gelijk een aantal bezienswaardig- heden meepikken,t.w. Pura Beji in Sangsit met vele barokke versieringen, Pura Dalem waarin reliefs voorkomen met min of meer spotprenten over europeanen , Pura Meduwe Karang m.n. bekend door de gebeeldhouwde man met fiets voorstellende ene hr. Nieuwenkamp (1904) Bij het GH Geria Giri Shanti aangekomen wordt alles weer uitgeladen en gaan we de kamer = bungalow bekijken. Nu blijkt dat Rob een fout heeft gemaakt; de op zich heel aardige kamer heeft slechts een fan en dat in de bloedhitte, dit verklaart ook de lage prijs van Rp. 180.000. Manmoedig besluiten we toch te blijven.

Het hotel wordt nader bekeken, we hebben zelden zo’n keurig verzorgd complex gezien en het bedrag ( E 26,00 ) meer dan waard. Helemaal niets te zeuren, jawel het eten is van gemiddelde kwaliteit en je betaald een hotelprijs. Beide dagen worden gebruikt om de stranden in de omgeving te verkennen en gewoon lekker te luieren. Wat ons wel opvalt als we langs de hoofdweg wandelen, is dat er nu, in tegenstelling tot een aantal jaren geleden, moskeeen langs de hoofdweg staan met , kennelijk daarbij behorend, loudspeaker kabaal !

De chauffeur wilde eigenlijk rond 07.00 vertrekken omdat volgens hem het een lange reis zou worden naar Lovina op Bali. Daar volgens onze berekening het best later kon, rond 08.15 vertrokken, waarna wij ca. 10.00 bij de Ferry aankomen, die vervolgens stipt op 10.00 vertrekt en ons rond 10.45 op Bali neerzet. Uiteindelijk na een mooie tocht op goede wegen (he,he ) en langs het Natuurgebied komen wij om ca. 12.30 aan bij het door ons via Asiarooms reeds gereserveerde Aditya Beach Resort. Hier zullen wij 3 nachten blijven. Nemen afscheid van de chauffeur en bekijken de kamer. Ziet er goed uit, alles werkt (een verademing) en we hebben een mooi uitzicht op de tuin. Maria gaat zwemmen en Rob probeert de TV uit (met jawel BVN) . We lopen wat langs het aanliggend strand en komen uiteindelijk terecht bij het zg. dolfijnnen-monument. Worden aangeklampt door verkopers en besluiten wat te eten en te drinken. Vervolgens het hele end weer terug, uitrusten, avondeten en naar bed.

Wat uitgeslapen, vervolgens het resort bekeken, blijkt er erg goed uit te zien met veel ruimte. Ook heeft men een kleine boerderij ( jawel met koeien en kalveren uit Friesland ) voor de melk waarvan uiteindelijk weer zeer jonge kaas vervaardigd wordt. Ook een kleine plantage ligt hierbij waar wij uitgebreid in redelijk nederlands a raison van Rp. 40.000 pp. een uitleg krijgen. In de middag laten wij ons naar de Glenmore plantages rijden, een enorm groot gebied met kleine kampongs maar ook met wat jungle. We maken een wandeling langs cacaobomen, rubberbomen en suikerriet. We stuiten na het horen van een gierende boomzaag op een zagerij waar uit vers boomhout balken gezaagd worden, zonde om te zien hoeveel afval hierbij ontstaat. We duiken ook een jungle in, waarna na enig halsbrekerij ,wij plotseling bij een aantal stroomversnellingen komen, fascinerend. Na enig rijden komen we bij een kampong waar een bewoner ons trots wijst op een enigszins wrakke brug gedateerd 1918. Lichte auto’s mo

De Bromotour ; Rond ca.04.00 u staat een jeep klaar, deze brengt ons via een bochtige en vol met gaten zittende weg naar een uitkijkpunt, maar eerst dienen wij weer te betalen (Rp. 50.000 voor toegang, verzekering en parkeren). Gelukkig treffen we een droge en redelijk wolkenloze ochtend en zien wij na ca. 1 uur de zon opkomen, niet overdreven spectaculair. Wel fascinerend blijkt het glijden v.d. wolken over de bergranden en het lichtenspel daarbij. We gaan verder met de jeep, weer over spannende wegen en uiteindelijk over de zg. zandzee. Vervolgens dienen wij over te stappen op 2 paardjes (Rp. 150.000). Maria en Rob hadden nog nooit op een paard gezeten dus het opstappen was al een hele baring ,vervolgens het rijden, ook dat was weer wat, zolang het nog vlak was ging het wel, maar op een bepaald moment moesten wij diepe geulen passeren op een ook nog zwaar geaccidenteerd terrein. We bleven op de paarden maar dat was dan ook alles. Meer dan 200 traptreden dienen wij te betreden om naar

Start van de Bromotour. Via kleine bochtige weggetjes klimmen we langzaam naar boven. Nu was het ons al op de weg door Malang opgevallen dat de chauffeur wel erg langzaam reed. We zien een mooi punt en vragen even te stoppen, vervolgens wilden we verder rijden maarrr de auto komt de helling niet meer op, terugrijden helpt niet want ook een andere heuvel haalt ie niet meer. Ch. stuurt een langskomend mannetje naar een monteur. Om een lang verhaal kort te maken ; het probleem zit in de bougie’s, die worden vervangen en we kunnen met een oponthoud van ca. 2 uur weer verder rijden. Hoewel de Ch. anders suggereerde (dacht ca.6 uur), blijkt dat wij met ca. 3uur (excl. oponthoud) in Tosari arriveren. De weg hiernaartoe is adembenemend. We nemen een kamer in Bromo Cottages (Rp.500.000 voor een superior kamer, anders was er niet !) en huren gelijk een jeep (Rp. 350.000) om ons om 04.00 u naar de Bromo te brengen. De kamer is groot en ruim, het eten schrikbarend duur.

We hadden nog niet veel van Malang gezien dus besluiten wij de pasars te bezoeken. Eerst de pasar Burung (de vogeltjesmarkt ) en direct hiernaast de pasar Bunga ( bloemenmarkt). Op de vogeltjesmarkt worden uiteraard vogels verkocht maar zoals eerder geschreven ook andere dieren. Echter in tegenstelling tot een eerder bezoek en ook de vogeltjesmarkt in Jogja, lijkt hier het aantal illegale dieren beperkt en ook de leefomgeving oogt prettiger. De bloemenmarkt is groter dan we dachten en loopt door naar de rivier, alles uitgebreid bekeken. De bedoeling was om vervolgens naar de grote pasar te gaan, maar die bleek inmiddels zo goed als afgelopen, wel ontdekken we ergens een soort vlooienmarkt waar wij uitgebreid gaan slenteren. Maar naar buiten en wel naar Candi Jago. Zoals wij inmiddels wel gewend zijn, weet de chauffeur in eerste instantie prachtig om te rijden, uiteindelijk toch daar gekomen. Deze candi is redelijk interessant maar meer ook niet dus door naar Candi Kidal. Hoewel deze ca

De lieve receptioniste van Enny wijst ons op een festival van Kuda Kepang, dus hiernaar toe, hoewel niet de echte, het gaat vooral om het dansen, is het toch een leuk evenement. Vervolgens naar Cuban Rondo, een waterval van ca. 90 mtr.. Omdat blijkt dat men een lang weekend heeft (Maandag is de verjaardag v.Mohammed en dus een vrije dag), is het hier barstend druk, maar toch wel leuk. We zien ook wat dieren o.a. 2 olifanten die in wel uiterst slechte staat verkeren, je kent het wel, steeds met de koppen heen en weer ! Hierna Selecta, bij veel Nederlanders bekend vanwege o.a. het zwembad. Dit blijkt inmiddels een recreatiepark geworden met idd. een zwembad, maar ook een bloementuin en wat kinderattracties. Vreselijk druk en grappig om het eens te zien,maar meer ook niet. Rob was eerder bij Toko Oen in Malang geweest, een soort verplicht nummer voor Nederlanders. In dit restaurant annex patissier had hij vroeger wel eens koekjes gekocht, nu gaan wij hier eten. We nemen een nasi campur, b

Deze dag was bestemd voor onze Mollendag, de keuze viel op Pondok Indah Mall. Hier vrijwel de gehele dag rondgezworven, lekker gegeten en vervolgens weer terug met een taxi, waarvan de chauff. .duidelijk de weg niet goed wist, wat ons gelijk het dramatisch bedrag van Rp. 30.000 opleverde. Geslapen.

Maria gaat zich met koud water douchen, althans zich bedruppelen. Rob vraagt en krijgt warm water, met een emmer lukt het om warm te douchen. Het ontbijt past aardig bij dit hotelavontuur ; warm water , 2 eitjes en een soort dubbele boterham met jam die men waarsch. incl. de jam, geroosterd heeft. Jakkes dus. In de ochtend wandelen we wat langs het meer. De venters verwachten veel dagjesmensen uit Solo dus worden overal warungs ingericht, paarden gestalt etc. Erg leuk om hier even door te wandelen en een verfrissing dat we niet lastig gevallen worden. Ook ontdekken we dat je hier een junglewandeling kan houden, onthouden voor de volgende keer. We hadden al eerder gemerkt dat de chauffeur niet uitblinkt in initiatief ook lijkt hij slecht bekend buiten de grotere steden. Hij schatte eerst dat de trip van Serangan naar Malang wel 12 uur zou duren, reden dat wij ergens tussenin wilden overnachten. Bij bestudering v.d. kaart lijkt het ons wel degelijk mogelijk om in kortere tijd naar Malang

Een dag die, zoals later zal blijken, ons nog lang zal heugen. Eerst naar het Prambanan komplex, hier had Rob voorheen Rp. 30.000 toegang betaald, nu was het Rp.235.000 ! Ook was er nu een park om het komplex aangelegd. Het blijkt dat de aardbeving van 2006 behoorlijk veel kapot heeft gemaakt, bovendien blijken een aantal objecten ook niet toegankelijk i.v.m. het instortingsgevaar. Neemt niet weg dat dit komplex bijzonder indrukwekkend blijft en nog steeds bezoekwaardig. Ondanks de hitte weten wij het hier de hele ochtend vol te houden. Op naar Solo om de keratons aldaar te bekijken, blijkt dat ze gesloten zijn i.v.m. de vrijdag. Ook de vervolgens bezochte pasar vinden wij maar niets, zou volgens het boekje een vlooienmarkt moeten zijn, liggen daar grote stukken bloedend vlees met een massa vliegen! We besluiten maar naar Candi Sewu te gaan,op de weg naar ons volgend hotel in Serangan. Wij rijden alweer via zeer slechte weggetjes tot bij een soort meertje, hier blijkt dat de weg niet v

Start Jogjatrip, eerst naar de pasar burung oftewel de vogeltjesmarkt. Zoals overal in Indonesie worden dit soort markten ook gebruikt voor de verkoop van allerlei soorten dieren zoals slangen, vleermuizen, apen etc. Legaal maar ook openlijk illegale diersoorten. De leefomstandigheden zijn erbarmelijk. Maar goed, ’t is niet anders. Vervolgens naar de Keraton alwaar wij gegidst (verplicht !) worden door een redelijk nederlands sprekende zeer oude heer. De man zit vol met anekdote’s en olijke grapjes. Ten opzichte van de laatste keer dat Rob hier was (10 jaar geleden), waren de div. paviljoens fraai opgeknapt, helaas betekende dit nu wel dat je in geen enkel paviljoen mag lopen, je loopt overal tussendoor en de belangrijkste toelichting wordt in spec. daartoe ingerichte zalen gegeven ! We krijgen er ook een gamelanvoorstelling te zien en vooral te horen, gelijk reden om geen Ramayanavoorstelling mee te maken. Uiterst leuk en interessant bezoek. Vervolgens naar het Waterpaleis. Ook dit bl

Het hotel heeft iets bijzonders, je zou kunnen zeggen dat het uit 2 identieke gebouwen bestaat, gescheiden door een ruimte met een glazen overkoepeling met daaronder een waterval en gezellige zitjes, we hebben hier maar gelijk prima gegeten. Maar het echte doel was het Diengplateau, dus hup in de auto en daar naar toe. Bijna aangekomen bij het plateau wacht ons een teleurstelling ! Door de vele regens blijkt de weg door aardverschuivingen niet begaanbaar en moeten wij het hele stuk terug. Gelukkig maakt het natuurschoon ook hier weer veel goed ! Dan maar gelijk naar de Borobudur, een vrij lange autorit weer over redelijk slechte wegen, deels weer met veel natuurschoon. Bij de Borobudur blijkt tegenwoordig een kaartje Rp. 122.000 te moeten kosten, ook worden we hier voor de eerste keer tot vervelens toe lastig gevallen met allerlei prullaria. De B uitgebreid bezichtigd waarna wij rechtstreeks naar het Guesthouse Duta gaan in Jl.Parirotawan in Yogja. Op Internet stond hierover veel posit

De geplande boottocht gaat dus niet door, dan maar naar het volgende reisdoel Wonosobo, een reis van ca. 5,5 uur over gemiddeld uiterst tot zeer uiterst slechte wegen, waarbij m.n. door de drukte van het vrachtverkeer rijden door diepe gaten vaak niet te vermijden viel. Als dit zo doorgaat dan kunnen ze de auto na onze reis wel afschrijven ! Veel te zien langs de kant van de weg en ook regelmatig spectaculaire vergezichten. Je ziet wel eens bij indische mensen van die grote schilderijen van trapsgewijze sawah’s, nu die zien wij dus regelmatig. In Wonosobo bekijken wij 3 hotels, het wordt hotel Surya Asia (Rp. 430.000) de anderen waren of te simpel (Nirwana) of te duur. Hoewel wij wel elke dag regen hadden, was dat altijd op tijden dat we er geen last van hadden, nu regent het al in de middag en houden wij het touristje spelen even voor gezien

Eigenlijk was het de bedoeling om voor morgen 2 tickets te kopen voor de boottocht naar Cilacap, het blijkt dat de bootonderneming failliet is. Wel kunnen we een priveboot huren voor dezelfde route, maar gezien het bedrag (Rp. 700.000) besluiten we dit maar niet te doen. Op het strand wordt door een groot aantal mensen met veel moeite een net binnengehaald vooral doordat de zee behoorijk ruw is. De oogst blijk een emmer met 3 grotere en voor de rest pinkgrote visjes te zijn, zielig voor hen.Voor vandaag staat op het programma de jungle in. We besluiten niet de echte jungle in te gaan maar een deel wat wat meer is ingericht als park (Taman Wisata). Hoewel zonder gids zien wij gewone kleine aapjes maar ook de wat schuwere Makaken. De jungle is vol van oerwoudgeluiden en geritsel. Diverse vogels en kleinere insecten gezien. Ontdekken ook een wit strand (pasir putih), rusten daar wat uit, kijken onze ogen uit naar de vele kleine vissersbootjes en gaan met een voldaan gevoel weer terug naar

Niet al te vroeg naar Pengandaran, een trip van ca. 6 uur. Op zich niet onaardig maar ook weer niet zo bijzonder. De chauffeur slaat ergens plotseling v.d. grote weg af, benieuwd waar naar toe. Plotseling zitten we in Linggajati, dus gaan we het pand bekijken waar de bekende overeenkomst getekend was. Een uiterst lieftallige scholiere wil onze gids worden, maar komt zelf niet verder dan aan te wijzen waar de div. delegatieleden geslapen hebben, Rob probeert uit te leggen wat de konsekwenties v.d. overeenkomst waren, maar strand op het enorme gebrek aan engelse woordkennis. Al met al toch een leuk en interessant uitstapje. Vlak voor Pengandaran zien wij een enorm meer, althans dat dachten wij. Het blijkt dat een aantal maanden geleden sawah’s zijn overstroomt en het water niet kan wegkomen. Als je dit weet dan wordt de aanblik toch wel wrang. Als goede hollanders een aantal hotels vergeleken in ambiance en uiteraard prijs. Uiteindelijk belanden wij in Hotel Sunrise (Rp. 412.000), de kam

Wij besluiten om de Kratons te bezoeken ,eerst die van Kesepuhan, hier door een uitstekende gids uitleg gekregen, het ziet er allemaal redelijk goed uit. Vervolgens naar Kanoman. Met de auto blijken wij dwars door een drukke pasar geloodst te worden, een wat onwezenlijke actie (we lijken wel kolonialen). De kraton zelf valt enigszins tegen, wel zijn een aantal dame’s aan het batikken, een fascinerend gezicht. De aanliggende pasar ook maar weer bekeken om vervolgens naar GunungJati te gaan, in feite een kerkhof waar Sultan Gunugjati begraven ligt in een ruimte die niet voor ons toegankelijk bleek. Wel zat andere graven en ook buitengewoon veel biddende en zingende gelovigen. Mensen lijken zeer arm, want overal waren potjes waarin geld gedaan mocht worden en ook de kinderen bedelden konstant. Hoewel wij ons absoluut niet bedreigd voelden, was de sfeer toch enigszins grimmig, dus maar gauw naar het volgende doel t.w. Goa Sunyaragi. Dit blijkt een uiterst boeiend en interessant iets te zij

Redelijk vroeg op, alles blijkt vochtig, weer een uitgebreid (indon.) ontbijt, helaas wel koud. Op naar Cirebon waar wj 2 dagen zullen verblijven. Eerst omdat Maria zonodig een pasar wilde bezoeken in P.de markt bezocht. Het had waarsch. net geregend want het was een grote blubberzooi aangevuld met allerlei troep. Maria’s slipper begeeft het, gelijk half Indonesie om haar heen. Vervolgens gestopt in Sumedang omdat hier volgens zeggen een mooi museum zou moeten zijn. Het museum was er inderdaad, blijkt gesloten i.v.m. Vrijdag, vervolgens heel veel geren en komt iemand ,die later een gids blijkt te zijn, met de sleutel !. Tjonge wat een triestheid ! Veel kapot, slecht onderhouden etc. Dus geen aanrader ! Aangekomen in Cirebon besluiten wij uiteindelijk om wederom een luxe kamer te nemen en wel in Hotel Prima (Rp. 412.000 p.n. ). Blijkt een goede keus want ruim en alles werkt.Lekker gegeten in een foodcourt. Overigens blijkt ook nu weer een Internet niet te vinden

Vroeg op, wij vertrekken richting Pangalengan. Onderweg veel becah’s en paard en wagentjes gezien. Voorbij Siwidey gaan wij naar Kawah Putih, een wit kratermeer. Onderweg passeren wij grote velden met aarbeienplantjes. Vervolgens door naar een theeplantage waarvan het belangrijkste blijkt te zijn het graf van de oorspr. planter Kerkhoven. Tenslotte via een prachtige weg met theetuinen en jungle naar het Guesthouse Wisata Agro gelegen op de theeplantage Malabar. Een zeer aardig guesthouse met prima eten en dat alles voor slechts Rp. 220.000. In de namiddag de nabij gelegen kampung bezocht waar wij werden verwelkomd als waren wij 2 koningen. Lekker geslapen.

De eerste reisdag, stipt op de afgesproken tijd ,stond onze chauffeur klaar met een zogoed als nwe. Suzuki. De drukte van Jkt. achterlatend gingen wij binnndoor naar Bogor voor bezichtiging v.d. Plantentuin, zagen daar vliegende honden, div. soorten vogels, een meter lange hagendis of leguaan. Maar ook de orchideentuin met nu eens bloeiende planten werd uitgebreid bekeken. In het centraal gelegen restaurant lekker gegeten en hup weer in de auto naar Bandung. Ook nu weer was het opvallend hoe weinig toeristen je ziet ! In Bandung geslapen in Hotel Sawunggaling. Een niet onaardig hotel met een ietwat koloniale uitstraling. Duidelijk nooit bedoeld geweest voor invaliden want er is geen lift en wij zaten op de 3e verdieping ! Nachtprijs Rp.300.000 voor een luxe kamer. We maken kennis met de baas v.d. chauffeur, die ons adviseert om ook een aantal theetuinen te bezoeken tevens betalen we de autohuur. Vervolgens voor heel weinig geld in een Warung prima gegeten en gedronken.

Wederom dezelfde Chauffeur maar nu met een grotere Auto. Wij wilden oorspr. binnendoor naar Banten ,echter besloten plotseling dat wij ook perse een tempel t.w. Tanjung Kait ergens bij de kust wilden bekijken. Dit bleek een onverwacht avontuur te worden voorn. doordat de chauffeur verkeerd reed. Eerst konden we de tempel niet vinden maar weer wel een krokodillenfarm met een aantal zeer armetierige diertjes. Plotseling neemt de Chauffeur na het wegrijden naar later zal blijken weer een verkeerde weg en kwam uit op een uiterst smal pad met ook nog eens een brug die deels uit boomstammen bestond. Petje af voor de man die toch een brede auto over een veel te smalle weg wist te krijgen en dan hebben we het nog niet gehad over de vele gaten. Hoewel zo niet bedoeld werd dit toch een enorm leuke route waar wij veel van het plattelandsleven konden meekrijgen. Uiteindelijk de tempel gevonden, niet erg indrukwekkend,maar goed. Inmiddels was het ca. 3 uur geworden en besluiten wij via een bredere

Met dezelfde Auto en Chauffeur naar Taman Mini Indonesia. De laatste keer da t Rob hier was, zag het allemaal erg verlopen en kapot uit. Nog steeds is het voor het weekend behoorlijk stil maar vele gebouwen zijn nu gerenoveerd. Helaas zijn er ook nogal wat gebouwen die dicht zijn. Ook nog een kabelbaantje genomen, het vogelpark bekeken en toen was de dag weer om.

We hebben via het GH een auto met chauffeur geregeld en die brengt ons naar de zg. Kota Tua, dus Sunda Kelapa met de nog steeds aanwezige grote Penisiboten, Pasar Ikan, Mueum en Fatahillah met het idioot dure cafe Batavia, voor Rob bekend terrein maar Mari a kijkt haar ogen uit. Alleen om hier te komen zijn wij ca. 1.5 uur onderweg, het blijkt dat wij dwars door de stad moeten gaan. Vervolgens naar Ancol, het uitgaanscentrum voor de Jakartanen, ook nu weer gauw 1.5 uur onderweg.Het blijkt nog steeds een te rustige omgeving. Hier maar wat nasi met sate verorbert, wat rondgelopen en vervolgens weer naar huis, wederom 2 uur rijden

Dit is onze rustdag, er blijkt een kleine Mall in de buurt te zijn met een AW, dusss gelijk een Milkshake en nog maar een Hotdog, moet kunnen.Wat rondgelopen in de buurt en vervolgens redelijk vroeg naar bed.

Hebben eerst 5 uur rondgelopen op het nwe. vliegveld van Dubai. Voorn. de vliegtuigen van Emirates staan aan de pieren.Verbazend naar waar die vliegen ! Ook verbazend is het aantal passagiers dat hier op de grond aan het slapen zijn, nergens zo veel gezien. Om ca. 04.30 het vliegtuig in, redelijk vol. Eten goed maar wel iets minder dan de 1e keer. Maria kan nauwelijks slapen en Rob beweert niet te kunnen slapen maar slaapt soms toch. Op het vliegveld van Jakarta aangekomen, gaat alles redelijk snel en wij kunnen de afhaal chauffeur direkt vinden. Het Guesthouse blijkt in Cilandak te liggen, een goed 1.5 uur rijden. Is als een GH, redelijk simpel maar wel met alles wat je zo verwachten kan. Ook het eten blijkt later prima te doen. Moe en dus direkt gaan slapen.