Indonesie 2012 (vervolg 2)
28-02-2012 Van Amed naar Ubud (Puri Bunga Resort)
Na het afrekenen nemen wij rond 13.00u afscheid, de reeds eerder bestelde taxi staat klaar met dezelfde chauffeur als wij naar Amed hadden. Reeds tijdens die rit was het ons opgevallen dat de chauffeur stevig doorreed, tijdens deze rit rijdt hij ook nog eens zeer scherp, soms dachten wij “redden we dit wel”. Toch blijkt de rit een dikke 2 uur te duren. De omgeving is mooi maar langzamerhand wordt het steeds donkerder, vlak voor Ubud gaan de watersluizen echt open en zie je hele watervallen ontstaan zelfs in de stad. Uiteindelijk komen we bij het resort aan waar we inchecken, nog geprobeerd om de Juniorsuite te upgraden naar de suite die wij eerder o.a. in 2009 hadden, echter te veel bijbetaling. Onze suite ziet er toch luxe uit met een ruim voorziene badkamer en een ruime woonkamer annex slaapkamer, ook blijkt men nu wifi te hebben en nog gratis ook ! Kortom eigenlijk zijn wij dik tevreden met de suite. Inmiddels is het droog geworden en gaan wij de tuin en het uitzicht op de Ayunrivier bewonderen. Ook zien wij een nieuw ogend restaurant met een imposante entree. In de avond naar dit restaurant, achter de imposante facade zien wij een aantal lelijke lange formicatafels. Een meisje komt ons tegemoet met de enige (beduimelde) menukaart. Op de kaart een aantal zeer oninteressante mogelijkheden tegen prijzen die eigenlijk belachelijk zijn. Een eenvoudige nassi goreng moet Rp. 55.000 kosten, een kleine Bintang Rp. 45.000 (in Amed betaalde wij in het resort Rp. 35.000 voor een grote Bintang en dat vonden wij al duur !), toen ik wilde vertellen aan het meisje over het prijsverschil met Amed zei ze de onsterfelijke woorden “we dont heb “ . Ach dan kan je alleen maar lachen, we gaan uiteindelijk hier toch maar eten (was gelukkig redelijk). In de avond dit stukje schrijven en naar de TV kijken (ook nieuw in dit resort dat men nu een keur aan buitenlandse zenders krijgt). Kortom dit resort is voor iedereen die van rust houdt een aanrader zolang je maar elders eet.
29-02 t/m 05-03-2012 Pura Bunga Resort
Deze week zal ons nog lang heugen ! De eerste 2 dagen was het prima weer. De eerste dag zijn wij een dag lang gaan wandelen door de kampungs en langs rijstvelden, een echte aanrader. De tweede dag zijn wij weer het pad langsgegaan naar de Ayun rivier (het weer slaat op het feit dat wij 2 jaar geleden dit ook gedaan hebben), het pad is vernieuwd en het loopt lekker naar beneden. Tot onze verbazing zien wij nu onderaan een aanlegplaats annex warung. Voor een aantal rafters is dit het eindpunt van hun avontuur en moeten zij hier naar boven waar dan een aantal busjes op hun wachten. Ook de rubber boten worden hier gedemonteerd waarna een drager de boot met reddingsvesten, peddels en helmen naar boven sleept ! Een van die dragers biedt ons aan wat verder te kijken lopend langs de sawah’s . Dan merk je toch dat je ouder wordt, al slippend en glijdend komen wij wel verder maar op enig moment besluiten wij maar terug te gaan. Uiteindelijk weer naar boven en dan gaat het mis ! Maria trekt het niet meer en wordt misselijk en krijgt diarree dus maar heel langzaam naar boven. Uiteindelijk komen wij weer op de grote weg en strompelen terug naar het hotel.
De volgende dagen blijft Maria diarree houden. Ook gaat het nu bijna dagelijks enorm regenen ,wat zeg ik, hozen. Binnenblijven dus. Gelukkig is het weer zo vriendelijk om tegen etenstijd te wachten met regenen tot wij ergens in een Warung wat hebben kunnen eten. Voorlaatste dag krijg ik jicht in mijn grote teen dus gaan wij in Ubud op zoek naar een geneesmiddel, nergens te vinden ! Dus de laatste dag (5-3) weer binnen blijven. Gelukkig weten wij inmiddels waar wij in Denpasar wel het juiste middel (Recolfar 0,5mg.) kunnen vinden.
Na het afrekenen nemen wij rond 13.00u afscheid, de reeds eerder bestelde taxi staat klaar met dezelfde chauffeur als wij naar Amed hadden. Reeds tijdens die rit was het ons opgevallen dat de chauffeur stevig doorreed, tijdens deze rit rijdt hij ook nog eens zeer scherp, soms dachten wij “redden we dit wel”. Toch blijkt de rit een dikke 2 uur te duren. De omgeving is mooi maar langzamerhand wordt het steeds donkerder, vlak voor Ubud gaan de watersluizen echt open en zie je hele watervallen ontstaan zelfs in de stad. Uiteindelijk komen we bij het resort aan waar we inchecken, nog geprobeerd om de Juniorsuite te upgraden naar de suite die wij eerder o.a. in 2009 hadden, echter te veel bijbetaling. Onze suite ziet er toch luxe uit met een ruim voorziene badkamer en een ruime woonkamer annex slaapkamer, ook blijkt men nu wifi te hebben en nog gratis ook ! Kortom eigenlijk zijn wij dik tevreden met de suite. Inmiddels is het droog geworden en gaan wij de tuin en het uitzicht op de Ayunrivier bewonderen. Ook zien wij een nieuw ogend restaurant met een imposante entree. In de avond naar dit restaurant, achter de imposante facade zien wij een aantal lelijke lange formicatafels. Een meisje komt ons tegemoet met de enige (beduimelde) menukaart. Op de kaart een aantal zeer oninteressante mogelijkheden tegen prijzen die eigenlijk belachelijk zijn. Een eenvoudige nassi goreng moet Rp. 55.000 kosten, een kleine Bintang Rp. 45.000 (in Amed betaalde wij in het resort Rp. 35.000 voor een grote Bintang en dat vonden wij al duur !), toen ik wilde vertellen aan het meisje over het prijsverschil met Amed zei ze de onsterfelijke woorden “we dont heb “ . Ach dan kan je alleen maar lachen, we gaan uiteindelijk hier toch maar eten (was gelukkig redelijk). In de avond dit stukje schrijven en naar de TV kijken (ook nieuw in dit resort dat men nu een keur aan buitenlandse zenders krijgt). Kortom dit resort is voor iedereen die van rust houdt een aanrader zolang je maar elders eet.
29-02 t/m 05-03-2012 Pura Bunga Resort
Deze week zal ons nog lang heugen ! De eerste 2 dagen was het prima weer. De eerste dag zijn wij een dag lang gaan wandelen door de kampungs en langs rijstvelden, een echte aanrader. De tweede dag zijn wij weer het pad langsgegaan naar de Ayun rivier (het weer slaat op het feit dat wij 2 jaar geleden dit ook gedaan hebben), het pad is vernieuwd en het loopt lekker naar beneden. Tot onze verbazing zien wij nu onderaan een aanlegplaats annex warung. Voor een aantal rafters is dit het eindpunt van hun avontuur en moeten zij hier naar boven waar dan een aantal busjes op hun wachten. Ook de rubber boten worden hier gedemonteerd waarna een drager de boot met reddingsvesten, peddels en helmen naar boven sleept ! Een van die dragers biedt ons aan wat verder te kijken lopend langs de sawah’s . Dan merk je toch dat je ouder wordt, al slippend en glijdend komen wij wel verder maar op enig moment besluiten wij maar terug te gaan. Uiteindelijk weer naar boven en dan gaat het mis ! Maria trekt het niet meer en wordt misselijk en krijgt diarree dus maar heel langzaam naar boven. Uiteindelijk komen wij weer op de grote weg en strompelen terug naar het hotel.
De volgende dagen blijft Maria diarree houden. Ook gaat het nu bijna dagelijks enorm regenen ,wat zeg ik, hozen. Binnenblijven dus. Gelukkig is het weer zo vriendelijk om tegen etenstijd te wachten met regenen tot wij ergens in een Warung wat hebben kunnen eten. Voorlaatste dag krijg ik jicht in mijn grote teen dus gaan wij in Ubud op zoek naar een geneesmiddel, nergens te vinden ! Dus de laatste dag (5-3) weer binnen blijven. Gelukkig weten wij inmiddels waar wij in Denpasar wel het juiste middel (Recolfar 0,5mg.) kunnen vinden.
Reacties